Arado Ar 196 A-3 1/48 (Italeri 2675)

Για ακόμα μία φορά, μπήκα στο μοντελιστικό κατάστημα της πόλης με σκοπό να χαιρετήσω τον ιδιοκτήτη και βγήκα με ένα κιτ παραμάσχαλα. http://www.italeri.com/Kit.aspx?PROD=01842

Χωρίς να έχω αποπερατώσει τις υπόλοιπες εκκρεμότητές μου, αποφάσισα να το ξεκινήσω.
Δεν θα γράψω κάτι για το κιτ καθώς σίγουρα μπορείτε να βρείτε πολλά reviews με μια σύντομη αναζήτηση στο google. Το μόνο που θα αναφέρω είναι ότι ανάμεσα στις τέσσερις εναλλακτικές που δίδονται ως προς τα σήματα, βρίσκεται ένα α/φ που έδρασε στην Κρήτη το οποίο -προφανώς- είναι και εκείνο που θα κατασκευαστεί.

Στα γρήγορα στο κατασκευαστικό μέρος λοιπόν.
Το cockpit δείχνει πλήρες με μια πρώτη ματιά. Για τον πίνακα οργάνων δίνεται χαλκομανία. Σύμφωνα με τις οδηγίες, για την τοποθέτησή της απαιτείται η εξαφάνιση της ανάγλυφης λεπτομέρειας του πίνακα. Πρότασή μου είναι να μην αφαιρεθεί, καθώς με τη βοήθεια λίγου Mr Mark Softer η χαλκομανία της italeri θα ακολουθήσει σωστά (ελπίζω) τα ανάγλυφα όργανα και έτσι ο πίνακας θα αποκτήσει την πολυπόθητη τρίτη διάσταση που θα του προσδώσει αληθοφάνεια. Όταν βέβαια φτάσω σε εκείνο το σημείο, θα ανακαλύψω κατά πόσο η πραγματικότητα ταυτίζεται με την ελπίδα μου.
Προς το παρόν έχω καταπιαστεί με το καθάρισμα των κυρίως τμημάτων του cockpit και την προσθήκη μερικών καλωδιώσεων από διαφορετικά πάχη σύρματος, πλεγμένα μεταξύ τους, τόσο στα πλαϊνά όσο και στο πίσω μέρος του πίνακα ραδιοβοηθημάτων του συγκυβερνήτη. Επίσης έχουν κολληθεί οι βάσεις του καθίσματος του πιλότου. Το καθεαυτό κάθισμα δεν κολλήθηκε, για να διευκολυνθώ στην τοποθέτηση ζωνών και στο βάψιμο/παλαίωση.
Λίγες φωτό:

Γενικό πλάνο, dry fit των επιμέρους τμημάτων.

Το φτωχό από λεπτομέρεια πλαϊνό.

Οι "πλεξούδες" των καλωδίων.

Η συνέχεια εν καιρώ...

Day two.
Συναρμολογήθηκαν πλωτήρες, πτέρυγες, το τρέιλερ, τα φλαπς κτλ. Στοκαρίστηκαν οι πτέρυγες στα σημεία "τομής" με τα flaps και αφέθηκαν στην άκρη να στεγνώσει ο στόκος.

 Οι πλωτήρες μου δημιούργησαν πρόβλημα στην εφαρμογή τους. Όχι ιδιαίτερα μεγάλο, αλλά για να μην χρειαστεί να τρίψω και εξαφανίσω τα πολύ λεπτά υπερυψωμένα πριτσίνια, έπρεπε να παλέψω με τέρατα. Τελικά ηττήθηκα... :(
Ορισμένα σημεία πρέπει να στοκαριστούν τελικά, αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω με στόκο σωληναρίου αραιωμένο με leveling thinner της Gunze και να το περάσω με μπατονέτα. Μου φαίνεται αρκετά αποτελεσματικό αυτό το σύστημα και με νοτισμένη μπατονέτα καθαρίζω, αποφεύγοντας το τρίψιμο που καταστρέφει όλη την παρακείμενη λεπτομέρεια. Η νεκροψία θα δείξει.

Day three.
Λεπτομέρειες. Βάφτηκαν με ασημί όλα τα τμήματα του cockpit, με σκοπό να περαστούν λακ και από πάνω το RLM 66, ώστε να γίνει chipping για τις φθορές.

Οι ξύλινες επιφάνειες του τρέιλερ βάφτηκαν με Hu.110 για τον ίδιο λόγο. Θα ακολουθήσει λακ και από πάνω βάψιμο με RLM02 και στο τέλος chipping.

Υπομονή...

Day four...
Βαριέμαι να γράφω:

 

Day... κάτι (δεν θυμάμαι)





Merry Christmas!!!

Κατά τη διάρκεια των... "άγιων" ημερών και αφού με ευλάβεια και κατάνυξη φάγαμε τον άμπακο, έγιναν κάποιες ακόμα εργασίες στο Arado.
Κατ' αρχήν περάστηκαν όλες οι γραμμώσεις με το χαρακτικό της trumpeter για να βαθύνουν και να μην ταλαιπωρηθώ με το wash. Μετά απ' αυτό, βάφτηκε το cockpit με ό,τι πιο κοντινό είχα στο RLM02 (δηλαδή το 192 της Molak), αφέθηκε να στεγνώσει, έγινε chipping (θυμίζω ότι είχαν βαφτεί ήδη τα κομμάτια με αλουμίνιο και είχαν περαστεί με λακ) και μετά βάφτηκαν οι επιμέρους λεπτομέρειες με... διάφορα χρώματα.

Στον πίνακα οργάνων του cockpit, η Italeri προσφέρει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να χρησιμοποιηθεί η χαλκομανία, για την οποία προτείνει να αφαιρεθεί η υπερυψωμένη λεπτομέρεια και η 2η είναι να χρησιμοποιηθεί η λεπτομέρεια του πλαστικού πίνακα και να βαφτεί. Η δική μου προσέγγιση στο θέμα ήταν να χρησιμοποιηθεί η χαλκομανία του κιτ πάνω στην υπερυψωμένη λεπτομέρεια του πίνακα, ελπίζοντας ο καλός θεός του μοντελισμού να έχει φροντίσει ώστε η Italeri να έχει τυπώσει τη χαλκομανία στη σωστή διάσταση και τα όργανα στις σωστές θέσεις σε σχέση με τα όργανα του πίνακα... Τσάμπα οι προσευχές μου όμως... Σε κάθε περίπτωση, το άφησα όπως ήταν.

Εκτός απ' αυτό και τις πλεξούδες καλωδίων που ήδη είχαν φτιαχτεί,...

αποφάσισα να φτιάξω ζώνες ασφαλείας... Ελλείψει αλουμινόφυλλου ή μολυβδόφυλλου, κόλλησα ταινία μασκαρίσματος της tesa πάνω σε αλουμινόχαρτο για να το κάνω πιο χοντρό και πιο σταθερό, έκοψα με χειρουργικό νυστέρι (προσέχετέ το αυτό το μαραφέτι, ΚΟΒΕΙ!!! ) λωρίδες, πήρα λεπτό χαλκόσυρμα, έφτιαξα πόρπες και διάφορες άλλες λεπτομερειούλες και το αποτέλεσμα στις οθόνες σας. Στο τέλος μου φάνηκε λίγο off-scale, αλλά είναι σίγουρος ότι ακολούθησα το μέγεθος των ζωνών από τις χαλκομανίες του κιτ... Ή τουλάχιστον προσπάθησα.

Οι ζώνες κολλήθηκαν, διπλώθηκαν στη θέση τους για να ποζάρουν για τη φωτογράφηση και μετά ισιώθηκαν ξανά και περιμένουν το βάψιμο. Μόλις στεγνώσουν, θα περαστεί παρκετίνη ΓΕΝΝΑΙΑ, wash με κάποιο amber, ξεροψημένο ή ωμό (δεν ξέρω αν βγαίνει και σε medium :-p ) και στο τέλος... ό,τι μας φωτίσει ο καλοκάγαθος Βούδας.

Βάφτηκαν και οι ζώνες, κολλήθηκαν στη θέση τους, περάστηκε παρκετίνη και το όλο πακέτο συναρμολογήθηκε με blue-tac για να φωτογραφηθεί...

Αναμείνατε για τη συνέχεια.
:-)

Ολοκληρώθηκε ο χώρος του cockpit.

Μετά από πολύ καιρό απραξίας, κατάφερα να φτάσω στο preshading... Χωρίς σχόλια λοιπόν:

Βάφτηκαν και οι κάτω επιφάνειες με XF-23 (RLM 65) και κίτρινο γυαλιστερό Humbrol τα ακροπτερύγια. Με το XF-23 ξανοιγμένο με αρκετό λευκό έγιναν τα φωτίσματα στα κέντρα των panels.

Βάφτηκαν και οι πάνω επιφάνειες με Hu 149 και έγιναν φωτίσματα με το ίδιο χρώμα ξανοιγμένο με λευκό. Ξέχασα να περάσω τις επιφάνειες ελέγχου της δεξιάς πτέρυγας... Να δω τι πατέντα θα κάνω τώρα για να μη φαίνεται, διότι βαριέμαι να λερώσω πάλι αερογράφο... Το χρώμα επίσης παρουσίασε κόκκο εξ αιτίας της κακής αραίωσης. Αλλά και αυτό θα ξεπεραστεί με τρίψιμο σαν χάδι με 2000-άρι ντουκόχαρτο, αφού βέβαια στεγνώσουν όλα καλά. Για το σκοπό αυτό, το μοντέλο έχει αφεθεί πάνω στο καλοριφέρ, μέθοδος που έχει δοκιμαστεί και αποδίδει, χωρίς ανεπιθύμητες επιπτώσεις στο πλαστικό. Προς το παρόν λοιπόν:

Καλημέρα. Προχώρησε λίγο η κατασκευή. Το μοντέλο περάστηκε 2 χέρια Long Shine και ένα χέρι future με πινέλο πριν "φορέσει" τα σήματα της 2/Sagr. 125, όπως ήταν στην Κρήτη το 1941. Χωρίς βέβαια σβάστικες, διότι την Italeri την έπιασε η ευθιξία της και δεν περιέλαβε το επίμαχο σύμβολο στην καρτέλα των σημάτων της. Έχω εδώ και καιρό παραγγείλει μία καρτέλα, αλλά δεν τη βλέπω να έρχεται, οπότε μάλλον θα το ολοκληρώσω έτσι το μοντέλο και ΑΝ κάποια στιγμή την παραλάβω, ίσως προσθέσω 2 στο κάθετο σταθερό. Εν πάση περιπτώσει, τώρα είμαστε εδώ:

Οι παρατηρητικοί θα προσέξετε πόσο κακοβαμμένοι είναι οι πλωτήρες απ' την εσωτερική μεριά. Ελπίζω να κρυφτεί αυτή η απροσεξία με τα wash και τα στεγνά πινέλα που θα ακολουθήσουν.
Σκοπεύω να το ταλαιπωρήσω αρκετά αυτό το αεροπλάνο, καθώς υποθέτω ότι δεν θα πέρασε εύκολα στη διάρκεια της καριέρας του. Όλα αυτά όμως, αφού στεγνώσει και το 2ο χέρι future (συνολικά 4 στρώσεις παρκετίνης δηλαδή) που πέρασα πάνω απ' τα decals. Με όλα αυτά, μειώθηκε λίγο και το υπερβολικό βάθος των γραμμώσεων, που είχε προκύψει απ' την επαναχάραξη του μοντέλου.
Λίγη υπομονή λοιπόν και φθάνουμε στο τέλος. (ξέρω, όλοι κρατάτε την ανάσα σας, χαχα)

Προχωρήσαμε λίγο ακόμα.
Λίγο πριν το τέλος...

Λερώθηκε αρκετά αν και δεν τελείωσα. Οι πλωτήρες όμως ταλαιπωρήθηκαν σε ικανό βαθμό. Μία πρώτη προσέγγιση που έγινε με πολύ έντονο φαινόμενο με σκόνη αγιογραφίας καθαρίστηκε σχετικά εύκολα και έμεινε μόνο αυτό που βλέπετε. Έγινε διακριτικό chipping γιατί στις φωτογραφίες που βρήκα δεν είδα κάτι που να δικαιολογεί υπερβολές. Στις κάτω επιφάνειες δυστυχώς υπερέβαλα λίγο, αλλά δεν θα το ακουμπάνε αδιάκριτα χέρια ώστε να το σηκώσουν και έτσι δεν θα φαίνονται αυτά.
Έχω περάσει και το ματ βερνίκι και αφού στεγνώσει καλά, θα του επιτεθώ λίγο με ξηρά παστέλ κυρίως για να ξεθωριάσω τα σήματα, μη δείχνουν σαν να τα έβαψαν μόλις με μπριγιαντίνη, καθώς και κάποια ακόμα στεγνά πινέλα. Τέλος θα διορθώσω μικρολαθάκια, θα τοποθετήσω το πολυβόλο και τις βόμβες και έτοιμο.
Δύο κοντινές λήψεις, κάπως αδιάκριτες, για να φανούν τα λάθη.

Τελική ευθεία... Λίγο ακόμα και παίρνει τη θέση του στο ράφι. Ούτε Δυναστεία να ήταν τέτοιο σήριαλ.

Α, ξέχασα ότι δεν έχω βάλει σβάστικες ακόμα, αλλά έτσι το κόβω να μένει μάλλον, άνευ! Πφφφ...


Λίγο πριν το τέλος της κατασκευής, έγινε μια προσπάθεια αναπαράστασης του "αλατιού" που έχει ξεραθεί στους πλωτήρες απ' τη θάλασσα (μα καλά, αυτοί οι Γερμανοί δεν τα έπλεναν ποτέ; :P ) και κάποιες άλλες ψιλοφθορές. Επίσης τοποθετήθηκαν τα συρματόσχοινα από ψιλό χαλκόσυρμα και η αντένα του ασύρματου, από... κλωστή. Αυτή ίσως να αντικατασταθεί.









Εάν κάτι δεν πάει ιδιαίτερα στραβά, σε λίγες μέρες το μοντέλο θα θεωρείται ολοκληρωμένο, μετά την τοποθέτηση του πυροβόλου στην πίσω θέση και των βομβών στις πτέρυγες.
Για το τέλος αφέθηκαν το πυροβόλο, οι 2 βόμβες και το μοντέλο φωτογραφήθηκε σε φυσικό απογευματινό φως με τη βοήθεια του φλας.

 Σίγουρα δεν διεκδικεί δάφνες κατασκευαστικής τελειότητας, αλλά είναι ένα συμπαθητικό μοντέλο, παρά τα αρκετά λαθάκια του.
Keep mymodels!
(last edited: 3/3/2011, 17:37 )

Stug.III Ausf.B (Sd.Kfz.142) 1/35 (Tamiya 35281)

Εν μέσω αεροπορικών αναζητήσεων, αποφάσισα να κατασκευάσω ένα γερμανικό άρμα του 2ου Π.Π., τόσο για να αλλάξω λίγο παραστάσεις από τις προπέλες και τα τζετ, όσο και για να δω πού βρίσκομαι ως προς τους τροχούς και τις ερπύστριες, αφού η πρόσφατη κατασκευή του King Tiger δεν είχε στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.

Με λίγο ψάξιμο στο internet, αγοράστηκε από το ebay το Sturmgeschütz III Ausf.B της Tamiya σε 1/35 με κωδικό 35281.
Πρόκειται για multimedia κιτ , καθώς περιλαμβάνει εκτός από τα 4 πλαίσια και το πήγμα, ένα πλαίσιο photo-etched κομματιών για τις σίτες, το στήριγμα του antenna holder και τα καλύμματα των εμπρός φαναριών και την κάνη από τορναρισμένο αλουμίνιο, η οποία μάλιστα διαθέτει και τις ραβδώσεις εσωτερικά.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον για τους Έλληνες μοντελιστές είναι το γεγονός ότι η καρτέλα των σημάτων δίνει την επιλογή για την κατασκευή ενός άρματος που έδρασε στην Ελλάδα, συγκεκριμένα ενός άρματος της 2nd Kompanie, 191st StuGAbt, όπως ήταν τον Απρίλιο του 1941.

Στα της κατασκευής τώρα, όλα κυλούν απροβλημάτιστα, tamiya style. Ψέκασα όλες τις επιφάνειες με άσπρο αστάρι hycote (αντί για το άσπρο χρώμα) και με πινέλο βάφτηκαν οι λεπτομέρειες, ακολουθώντας τις οδηγίες κατά γράμμα. Έγινε κάποια υποτυπώδης παλαίωση και έκλεισε το πήγμα, απροβλημάτιστα, όπως αναμενόταν. Ακολούθως, κολλήθηκαν τα καπάκια του πύργου εσωτερικά στη θέση τους με ταινία μασκαρίσματος, κλείστηκε η τρύπα του πυροβόλου και η οπή του σκοπευτικού με ταινία πάλι, μασκαρίστηκε και η κατασκευή του πυροβόλου, όλα τα τμήματα ασταρώθηκαν με γκρι hycote και αφέθηκαν να στεγνώσουν.

Την επόμενη μέρα ψεκάστηκε το βασικό χρώμα (XF-63 german grey) σε όλο το άρμα. Αφού στέγνωσαν τα χρώματα, περάστηκαν 2 χέρια παρκετίνης long shine για να προστατευτεί το χρώμα και να προετοιμαστούν οι επιφάνειες για τα σήματα. Αυτά με τη σειρά τους, προστατεύτηκαν με ένα τρίτο χέρι παρκετίνης και ήρθε η ώρα των φίλτρων. Περάστηκαν σταδιακά 3 φίλτρα, μαύρο, γκρι και καφέ. Μετά απ’ αυτό, έγινε wash σε όλες τις γραμμώσεις με λάδι ζωγραφικής burnt umber και τέλος όλα αυτά σφραγίστηκαν με ματ βερνίκι της Humbrol. Επόμενη εργασία ήταν το ξάνοιγμα των ακμών του μοντέλου με paynes gray λάδι ζωγραφικής, ανοιγμένο με λίγο άσπρο και αφού αφέθηκε 2 μέρες για να στεγνώσει το λάδι, έγινε το σκόνισμα με humbrol 186 . Σειρά είχε το chipping (που έπρεπε να γίνει πριν το σκόνισμα, αλλά μικρό το κακό), με ένα μέσο γκρι της humbrol, ενώ σε ορισμένα χτυπήματα δόθηκε λίγο επιπλέον βάθος με μαύρο. Αφού το chipping στέγνωσε, διορθώθηκαν τα σκονίσματα όπου είχαν χαλάσει με επιπλέον στεγνό πινέλο με humbrol 186 και τέλος έγιναν κάποια τρεξίματα με burnt sienna λάδι ζωγραφικής.

Η σημαία κατασκευάστηκε από εποξικό στόκο milliput superfine με τη μέθοδο του… ανοίγματος φύλλου (ιδέα κλεμμένη απ’ το missing-lynx), ενώ για την σβάστικα επιστρατεύτηκε το AutoCAD.

Τα φορτία προέρχονται από διάφορες πηγές, άλλα από σετ της Academy και άλλα από το spare box μου, ενώ βάφτηκαν «με το μάτι».