Κούκλα!!! Εδώ και καιρό έψαχνα ένα καλό Stuka. Καλό για τα δεδομένα μου σημαίνει εύκολο!!! Έτσι χτες που πήγα για ένα Spitfire αλλά είδα το συγκεκριμένο κιτ στο ράφι, δεν κρατήθηκα, έδωσα τα 10 επιπλέον € που ζητούσε ο Ιταλός και το έκανα δικό μου.
Φτάνοντας στο σπίτι, έψαξα στο διαδίκτυο για κάποιο review, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Έτσι αποφάσισα να κάνω το δικό μου. Άνοιξα το συμπαθητικής αισθητικής κουτί και.......... Πάμε:
Κατ' αρχήν για να μην γράφω άσκοπα, μπορείτε να δείτε το κιτ εδώ: http://shop.italeri.com/Products/6939-2690-ju-87-b2-stuka.aspx
Το κουτί της Italeri είναι από εκείνα τα απαράδεκτα που ανοίγουν απ' το πλάι. Το ευχάριστο όμως είναι ότι η ιταλική εταιρία έχει ένα "συρταράκι" μέσα στο κουτί, στο οποίο περιέχονται όλα τα πλαίσια και μπορεί να εξυπηρετήσει τις εργονομικές ανάγκες μας κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Όλα καλά λοιπόν.
Αφού έχετε δει το εξωτερικό και το εσωτερικό του κουτιού απ' το site της εταιρίας, μπορώ εγώ να πω μόνο τα δικά μου, ναι; :)
Δηλώνω ενθουσιασμένος...
Με 28.50 € αγοράζεις καινούριο καλούπι, χαραγμένη γράμμωση με πριτσίνια κτλ, πατημένα λάστιχα με ωραία χάραξη πέλματος και προφίλ, κινούμενες επιφάνειες ελέγχου, κινητήρα (που με λίγες βελτιώσεις, σωληνώσεις, καλωδιώσεις κτλ θα γίνει κουκλί), βόμβες (Stuka χωρίς βόμβες ίσον ψάρι χωρίς ποδήλατο), ένα cockpit που εκ πρώτης όψεως δείχνει εντυπωσιακότατο με βαθιά πλαϊνά με πλούσια λεπτομέρεια, πίνακα οργάνων που αποτελείται από πλαστική "πλάτη", όργανα σε χαλκομανία και p.e. "καπάκι" για να δημιουργήσει το πολυπόθητο βάθος στα όργανα κ.λ.π. Στα p.e. επίσης περιλαμβάνονται ζώνες και διάφορα άλλα καλούδια.
Παράλληλα βέβαια αγοράζεις και ραγισμένο αλεξινέμιο, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες, έχω ήδη επικοινωνήσει με την Italeri και περιμένω απάντησή τους.
4 διαφορετικές επιλογές δίνονται στην καρτέλα των χαλκομανιών, η οποία όμως δεν διαθέτει σβάστικες (Γκρρρρρ)...
Εξαιρετικά εκνευριστική η πρακτική αυτή των εταιριών και αναγκαστικά πρέπει να καταφύγω σε after market λύσεις. Θα επανέλθω σ' αυτό όταν με το καλό αποφασίσω ποια καρτέλα θα αγοράσω.
Και τώρα μερικές φωτό:
Να δούμε τώρα πότε θα το ξεκινήσουμε...
24/4/2011
Το πλαίσιο με τα διαφανή κομμάτια αντικαταστάθηκε από τον εισαγωγέα της Italeri στην Ελλάδα, κύριο Καλφάκη και τον ευχαριστώ.
Την ίδια περίοδο ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Α-7 ενώ επίσης κατέφθασε το καινούριο μου μπιζουδάκι (copyright του φίλου Ζήση αυτή η λέξη), ο Iwata HP-CH. Τέλος, αυτή τη στιγμή κατασκευάζω παράλληλα και ένα F-4E της Hasegawa, στην ίδια κλίμακα πάντα.
Ως προς το Stuka τώρα, κόπηκαν και προετοιμάστηκαν για βάψιμο τα περισσότερα απ' τα κομμάτια του. Δηλαδή, όλο το cockpit, οι πτέρυγες, ο κινητήρας, οι τροχοί και τα ατρακτίδιά τους κ.α.
Ψεκάστηκε ο κινητήρας με μαύρο ματ της Humbrol και το cockpit, τα στηρίγματα του Jumo, η πλάτη της καλύπτρας, το firewall και όλο το cowling εσωτερικά με RLM02, δηλαδή με το πιο κοντινό στο RLM 02 που έχω γι' αυτές τις δουλειές, το 192 της Molak. Όλα τα παραπάνω αφέθηκαν να στεγνώσουν.
Να πω εδώ ότι παρά τις αρχικές μου αναστολές, αποφάσισα τελικά να χρησιμοποιήσω τον Iwata για όλα τα βαψίματα που θα κάνω στα 2 αυτά μοντέλα (Ju-87 και F-4), εκτός βέβαια απ' τα βερνίκια. Αυτό για να περάσω και αυτόν και τον εαυτό μου από ένα stress-test, ώστε να δω τι μπορεί να κάνει αυτό το εργαλείο στα χέρια μου. Και γράφω στα χέρια μου, γιατί οι δυνατότητές του είναι αδιαμφισβήτητες, όμως αυτό που αμφισβητείται έντονα είναι το αν εγώ έχω τα χέρια να τον αξιοποιήσω, ή εάν έδωσα τσάμπα 165 € σε δύσκολες εποχές.
Προς το παρόν το μόνο που έχω να πω είναι ότι ψεκάζει εύκολα, χρώμα που στρώνει πολύ καλά και καθαρίζει επίσης πολύ εύκολα, αν και απαιτεί πολύ περισσότερη προσοχή απ' τον παλιό μου, no-name, που του έχω βγάλει τα μάτια κι όμως δεν σταματάει να με βγάζει ασπροπρόσωπο.
Και με την ευκαιρία, να γράψω ότι για τον συγκεκριμένο no-name αερογράφο, παρήγγειλα 2 o-rings για τη βελόνα (εκεί που στεγανώνει στο σώμα) καθώς και ένα μπεκ, προς 2 λίρες για το μπεκ και άλλες 2 λίρες για τα 2 o-rings. Κοινώς ΤΣΑΜΠΑ, τη στιγμή που το αντίστοιχο μπεκ του Iwata κοστίζει περίπου 30 €. Οι παραπάνω τιμές είναι όλες χωρίς έξοδα αποστολής.
25/6/2011
Αυλαία και για το συγκεκριμένο μοντέλο, από χτες ήδη.
Θα περάσω λίγο στα γρήγορα το κατασκευαστικό μέρος, καθώς δεν παρουσίασε ιδιαίτερες προκλήσεις.
Η σειρά των οδηγιών όπως προείπα δεν ακολουθήθηκε πιστά. Μετά την ολοκλήρωση του cockpit και του κινητήρα ξεχωριστά, κλείστηκε η άτρακτος και κολλήθηκαν οι πτέρυγες. Ο σχεδιασμός της Italeri είναι αρκετά καλός και έτσι θέματα εφαρμογής (και άρα στοκαρίσματος-τριψίματος) παρουσιάζονται μόνο στην κοιλιά του μοντέλου στην παρούσα φάση. Αρκετά χρήσιμο αυτό. Παράλληλα συναρμολογήθηκαν τα ατρακτίδια των τροχών, αφού κόπηκε εσωτερικά το μισό της κυκλικής υποδοχής για τον τροχό του κάθε κομματιού, ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν κουμπωτοί οι τροχοί μετά το τέλος των βαψιμάτων και να μην παλεύω να τους βάψω γυρνώντας τους μέσα στο ατρακτίδιο. Τελικά δικαιώθηκα, η επιλογή αυτή απέδωσε και δεν δημιούργησε κανένα παρατράγουδο στο τέλος. :)
Το τραγικότερο από πλευράς εφαρμογής σημείο στο κιτ είναι το κομματάκι που ολοκληρώνει την άτρακτο στο πίσω μέρος του cockpit. Έχει εντελώς λάθος σχήμα με αποτέλεσμα να δημιουργεί σκαλοπάτια που απαιτούν πλανιάρισμα ουσιαστικά και μετά τρίψιμο κτλ. Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να κολληθεί αυτό το κομμάτι και να γλιτώσει κανείς το τρίψιμο, εγώ πάντως δεν μπόρεσα να τον βρω. Μετά κόπων και βασάνων λοιπόν ολοκληρώθηκε η συναρμολόγηση και πέρασα στο βάψιμο. Όλα βάφτηκαν με Humbrol. 65 για τις κάτω επιφάνειες (RLM 65) και 30 (RLM 71) για το ανοιχτό πράσινο στις πάνω. Το σκούρο πράσινο, RLM 70, δημιουργήθηκε σκουραίνοντας το 30 με μαύρο, της ίδιας εταιρίας. Και ελπίζω να το πέτυχα. Αυτό γιατί δεν είχα διαθέσιμο το Hu91.
Για την αντιστοιχία των χρωμάτων, ακολουθώ αυτόν τον πίνακα τον οποίο πάντα βρίσκω εξαιρετικά χρήσιμο! Για τα καλύμματα του κινητήρα και το rudder χρησιμοποίησα ένα γυαλιστερό κίτρινο της Humrbol.
Κλασικά μετά έγινε ξάνοιγμα των χρωμάτων στα κέντρα των panels, είχαμε και κάποια ατυχήματα με τα χρώματα, λεπτομέρειες, τίποτα που δεν διορθώνεται. Ακολούθησε future, χαλκομανίες με σβάστικες της Icarus decals, future ξανά, wash με μαύρο λάδι, που μου θύμισε γιατί πρέπει να χαράζω κάθε ΜΑ ΚΑΘΕ μοντέλο πριν το βάψω, διότι με τόσα στρώματα χρωμάτων, future κτλ δεν μένει αρκετά βαθιά η γράμμωση και στο τέλος ματ βερνίκι Humbrol. Κάπου προς το τέλος έκανα και μερικά ξεφτίσματα του χρώματος με αλουμίνιο της tamiya και καπνιές με λάδι ζωγραφικής και αλλού με σκόνες tamiya. Ο σωλήνας pitot στην πτέρυγα χάθηκε και αντικαταστάθηκε με μύτη μηχανικού μολυβιού 0.7mm. Επίσης έχασα τον έναν απ' τους 6 actuators των flaps. R.I.P. dear actuator...
Για τους πολύ παρατηρητικούς, θα ομολογήσω κάτι...
Πρώτον, κάποια στιγμή που εκνευρίστηκα με το σκούπισμα του wash στις κάτω επιφάνειες (υπάρχει λόγος για τον οποίο ΔΕΝ σας δείχνω το μοντέλο από κάτω) και με τα σημάδια που είχε αφήσει στις καλύπτρες το future που πέρασε κάτω απ' την ταινία μασκαρίσματος, το πέταξα όπως ήταν μέσα στην κούτα του. Αυτή η κίνηση ήταν μοιραία για το αλεξινέμιο (και για τον pitot, τότε εξαφανίστηκε). Το αλεξινέμιο λοιπόν ξεκόλλησε και το χειρότερο είναι ότι υπάρχει η χαλκομανία με το σήμα της Μοίρας εκεί, η οποία φυσικά έσπασε. Μετά που ξανακόλλησα, πέρασα πολύ προσεκτικά με λεπτό πινελάκι υγρή κόλλα πάνω απ' τη χαλκομανία. Με αυτό τον τρόπο περιορίστηκε λίγο το κακό, αλλά πάλι φαίνεται. Επίσης, για να καθαρίσω τα σημάδια απ' το future, είχα τη φαεινή ιδέα να κάνω ξανά μπάνιο τις καλύπτρες σε future, που όντως μαλάκωσε και καθάρισε πλήρως τα σημάδια απ' τον εαυτό του. Το κακό είναι ότι το παράκανα σε διάρκεια και έκανε ρωγμές το χρώμα. ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ μην αφήσετε βαμμένα κομμάτια να μουλιάσουν σε future!!! Θα κλάψετε πικρά!
Για τη φωτογράφιση και επειδή ο κινητήρας είναι ανοιχτός, αποφάσισα να κλέψω τη βάση απ' το παλιό πλέον Me-262 και να το βάλω εκεί.
Για το τέλος άφησα τις φωτογραφίες. Αν θυμηθώ κάτι άλλο, θα το προσθέσω στη συνέχεια.
Όλες οι φωτογραφίες από την κατασκευή βρίσκονται εδώ!
Ευχαριστώ για το χρόνο σας!
Φτάνοντας στο σπίτι, έψαξα στο διαδίκτυο για κάποιο review, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Έτσι αποφάσισα να κάνω το δικό μου. Άνοιξα το συμπαθητικής αισθητικής κουτί και.......... Πάμε:
Κατ' αρχήν για να μην γράφω άσκοπα, μπορείτε να δείτε το κιτ εδώ: http://shop.italeri.com/Products/6939-2690-ju-87-b2-stuka.aspx
Το κουτί της Italeri είναι από εκείνα τα απαράδεκτα που ανοίγουν απ' το πλάι. Το ευχάριστο όμως είναι ότι η ιταλική εταιρία έχει ένα "συρταράκι" μέσα στο κουτί, στο οποίο περιέχονται όλα τα πλαίσια και μπορεί να εξυπηρετήσει τις εργονομικές ανάγκες μας κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Όλα καλά λοιπόν.
Αφού έχετε δει το εξωτερικό και το εσωτερικό του κουτιού απ' το site της εταιρίας, μπορώ εγώ να πω μόνο τα δικά μου, ναι; :)
Δηλώνω ενθουσιασμένος...
Με 28.50 € αγοράζεις καινούριο καλούπι, χαραγμένη γράμμωση με πριτσίνια κτλ, πατημένα λάστιχα με ωραία χάραξη πέλματος και προφίλ, κινούμενες επιφάνειες ελέγχου, κινητήρα (που με λίγες βελτιώσεις, σωληνώσεις, καλωδιώσεις κτλ θα γίνει κουκλί), βόμβες (Stuka χωρίς βόμβες ίσον ψάρι χωρίς ποδήλατο), ένα cockpit που εκ πρώτης όψεως δείχνει εντυπωσιακότατο με βαθιά πλαϊνά με πλούσια λεπτομέρεια, πίνακα οργάνων που αποτελείται από πλαστική "πλάτη", όργανα σε χαλκομανία και p.e. "καπάκι" για να δημιουργήσει το πολυπόθητο βάθος στα όργανα κ.λ.π. Στα p.e. επίσης περιλαμβάνονται ζώνες και διάφορα άλλα καλούδια.
Παράλληλα βέβαια αγοράζεις και ραγισμένο αλεξινέμιο, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες, έχω ήδη επικοινωνήσει με την Italeri και περιμένω απάντησή τους.
4 διαφορετικές επιλογές δίνονται στην καρτέλα των χαλκομανιών, η οποία όμως δεν διαθέτει σβάστικες (Γκρρρρρ)...
Εξαιρετικά εκνευριστική η πρακτική αυτή των εταιριών και αναγκαστικά πρέπει να καταφύγω σε after market λύσεις. Θα επανέλθω σ' αυτό όταν με το καλό αποφασίσω ποια καρτέλα θα αγοράσω.
Και τώρα μερικές φωτό:
 |
| Πλαϊνά του cockpit... Pas mal! ;-) |
 |
| Κι άλλες λεπτομέρειες, όμορφα πραγματάκια. |
 |
| Μια μικρή κακία... :-p |
 |
| Τα κυρίως τμήματα του κινητήρα. |
 |
| Κάποιος βιαστικός επισκέπτης. |
 |
| Εδώ είναι οι ζώνες σου, μη φωνάζεις!!! |
 |
| Και τα δυσάρεστα!!! :-( |
24/4/2011
Το πλαίσιο με τα διαφανή κομμάτια αντικαταστάθηκε από τον εισαγωγέα της Italeri στην Ελλάδα, κύριο Καλφάκη και τον ευχαριστώ.
Την ίδια περίοδο ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Α-7 ενώ επίσης κατέφθασε το καινούριο μου μπιζουδάκι (copyright του φίλου Ζήση αυτή η λέξη), ο Iwata HP-CH. Τέλος, αυτή τη στιγμή κατασκευάζω παράλληλα και ένα F-4E της Hasegawa, στην ίδια κλίμακα πάντα.
Ως προς το Stuka τώρα, κόπηκαν και προετοιμάστηκαν για βάψιμο τα περισσότερα απ' τα κομμάτια του. Δηλαδή, όλο το cockpit, οι πτέρυγες, ο κινητήρας, οι τροχοί και τα ατρακτίδιά τους κ.α.
Ψεκάστηκε ο κινητήρας με μαύρο ματ της Humbrol και το cockpit, τα στηρίγματα του Jumo, η πλάτη της καλύπτρας, το firewall και όλο το cowling εσωτερικά με RLM02, δηλαδή με το πιο κοντινό στο RLM 02 που έχω γι' αυτές τις δουλειές, το 192 της Molak. Όλα τα παραπάνω αφέθηκαν να στεγνώσουν.
Προς το παρόν το μόνο που έχω να πω είναι ότι ψεκάζει εύκολα, χρώμα που στρώνει πολύ καλά και καθαρίζει επίσης πολύ εύκολα, αν και απαιτεί πολύ περισσότερη προσοχή απ' τον παλιό μου, no-name, που του έχω βγάλει τα μάτια κι όμως δεν σταματάει να με βγάζει ασπροπρόσωπο.
Και με την ευκαιρία, να γράψω ότι για τον συγκεκριμένο no-name αερογράφο, παρήγγειλα 2 o-rings για τη βελόνα (εκεί που στεγανώνει στο σώμα) καθώς και ένα μπεκ, προς 2 λίρες για το μπεκ και άλλες 2 λίρες για τα 2 o-rings. Κοινώς ΤΣΑΜΠΑ, τη στιγμή που το αντίστοιχο μπεκ του Iwata κοστίζει περίπου 30 €. Οι παραπάνω τιμές είναι όλες χωρίς έξοδα αποστολής.
25/6/2011
Αυλαία και για το συγκεκριμένο μοντέλο, από χτες ήδη.
Θα περάσω λίγο στα γρήγορα το κατασκευαστικό μέρος, καθώς δεν παρουσίασε ιδιαίτερες προκλήσεις.
Η σειρά των οδηγιών όπως προείπα δεν ακολουθήθηκε πιστά. Μετά την ολοκλήρωση του cockpit και του κινητήρα ξεχωριστά, κλείστηκε η άτρακτος και κολλήθηκαν οι πτέρυγες. Ο σχεδιασμός της Italeri είναι αρκετά καλός και έτσι θέματα εφαρμογής (και άρα στοκαρίσματος-τριψίματος) παρουσιάζονται μόνο στην κοιλιά του μοντέλου στην παρούσα φάση. Αρκετά χρήσιμο αυτό. Παράλληλα συναρμολογήθηκαν τα ατρακτίδια των τροχών, αφού κόπηκε εσωτερικά το μισό της κυκλικής υποδοχής για τον τροχό του κάθε κομματιού, ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν κουμπωτοί οι τροχοί μετά το τέλος των βαψιμάτων και να μην παλεύω να τους βάψω γυρνώντας τους μέσα στο ατρακτίδιο. Τελικά δικαιώθηκα, η επιλογή αυτή απέδωσε και δεν δημιούργησε κανένα παρατράγουδο στο τέλος. :)
Το τραγικότερο από πλευράς εφαρμογής σημείο στο κιτ είναι το κομματάκι που ολοκληρώνει την άτρακτο στο πίσω μέρος του cockpit. Έχει εντελώς λάθος σχήμα με αποτέλεσμα να δημιουργεί σκαλοπάτια που απαιτούν πλανιάρισμα ουσιαστικά και μετά τρίψιμο κτλ. Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να κολληθεί αυτό το κομμάτι και να γλιτώσει κανείς το τρίψιμο, εγώ πάντως δεν μπόρεσα να τον βρω. Μετά κόπων και βασάνων λοιπόν ολοκληρώθηκε η συναρμολόγηση και πέρασα στο βάψιμο. Όλα βάφτηκαν με Humbrol. 65 για τις κάτω επιφάνειες (RLM 65) και 30 (RLM 71) για το ανοιχτό πράσινο στις πάνω. Το σκούρο πράσινο, RLM 70, δημιουργήθηκε σκουραίνοντας το 30 με μαύρο, της ίδιας εταιρίας. Και ελπίζω να το πέτυχα. Αυτό γιατί δεν είχα διαθέσιμο το Hu91.
Για την αντιστοιχία των χρωμάτων, ακολουθώ αυτόν τον πίνακα τον οποίο πάντα βρίσκω εξαιρετικά χρήσιμο! Για τα καλύμματα του κινητήρα και το rudder χρησιμοποίησα ένα γυαλιστερό κίτρινο της Humrbol.
Κλασικά μετά έγινε ξάνοιγμα των χρωμάτων στα κέντρα των panels, είχαμε και κάποια ατυχήματα με τα χρώματα, λεπτομέρειες, τίποτα που δεν διορθώνεται. Ακολούθησε future, χαλκομανίες με σβάστικες της Icarus decals, future ξανά, wash με μαύρο λάδι, που μου θύμισε γιατί πρέπει να χαράζω κάθε ΜΑ ΚΑΘΕ μοντέλο πριν το βάψω, διότι με τόσα στρώματα χρωμάτων, future κτλ δεν μένει αρκετά βαθιά η γράμμωση και στο τέλος ματ βερνίκι Humbrol. Κάπου προς το τέλος έκανα και μερικά ξεφτίσματα του χρώματος με αλουμίνιο της tamiya και καπνιές με λάδι ζωγραφικής και αλλού με σκόνες tamiya. Ο σωλήνας pitot στην πτέρυγα χάθηκε και αντικαταστάθηκε με μύτη μηχανικού μολυβιού 0.7mm. Επίσης έχασα τον έναν απ' τους 6 actuators των flaps. R.I.P. dear actuator...
Για τους πολύ παρατηρητικούς, θα ομολογήσω κάτι...
Πρώτον, κάποια στιγμή που εκνευρίστηκα με το σκούπισμα του wash στις κάτω επιφάνειες (υπάρχει λόγος για τον οποίο ΔΕΝ σας δείχνω το μοντέλο από κάτω) και με τα σημάδια που είχε αφήσει στις καλύπτρες το future που πέρασε κάτω απ' την ταινία μασκαρίσματος, το πέταξα όπως ήταν μέσα στην κούτα του. Αυτή η κίνηση ήταν μοιραία για το αλεξινέμιο (και για τον pitot, τότε εξαφανίστηκε). Το αλεξινέμιο λοιπόν ξεκόλλησε και το χειρότερο είναι ότι υπάρχει η χαλκομανία με το σήμα της Μοίρας εκεί, η οποία φυσικά έσπασε. Μετά που ξανακόλλησα, πέρασα πολύ προσεκτικά με λεπτό πινελάκι υγρή κόλλα πάνω απ' τη χαλκομανία. Με αυτό τον τρόπο περιορίστηκε λίγο το κακό, αλλά πάλι φαίνεται. Επίσης, για να καθαρίσω τα σημάδια απ' το future, είχα τη φαεινή ιδέα να κάνω ξανά μπάνιο τις καλύπτρες σε future, που όντως μαλάκωσε και καθάρισε πλήρως τα σημάδια απ' τον εαυτό του. Το κακό είναι ότι το παράκανα σε διάρκεια και έκανε ρωγμές το χρώμα. ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ μην αφήσετε βαμμένα κομμάτια να μουλιάσουν σε future!!! Θα κλάψετε πικρά!
Για τη φωτογράφιση και επειδή ο κινητήρας είναι ανοιχτός, αποφάσισα να κλέψω τη βάση απ' το παλιό πλέον Me-262 και να το βάλω εκεί.
Για το τέλος άφησα τις φωτογραφίες. Αν θυμηθώ κάτι άλλο, θα το προσθέσω στη συνέχεια.
 |
| Τα ατρακτίδια κουμπώνουν λίγο απαράδεκτα, αλλά κάντε πως δεν το είδατε. |
 |
| Το προβληματικό σημείο πίσω από το cockpit |
 |
| Το χρώμα απ' τα p.e. σηκώθηκε με την ταινία μασκαρίσματος. Μικρό το κακό, γιατί αυτά τα σημεία βάφτηκαν μαύρα μετά. |
 |
| Η τελειωμένη παραλλαγή με 2-3 σημεία όπου το βάψιμο δεν πέτυχε. Να 'ταν τα μόνα........ |
 |
| Πενία τέχνας κατεργάζεται... (Και κουλαμάρα τέχνας κατεργάζεται, θα έλεγα εγώ) |
 |
| Τρυπήθηκε με 0.75mm τρυπανάκι το μέρος του προηγούμενου pitot που είχε μείνει στο φτερό... |
 |
| Και τοποθετήθηκε η μύτη του μολυβιού. That should do the trick... |
 |
| Και χωρίς πολλά λόγια... Το τέλος. |
Ευχαριστώ για το χρόνο σας!
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar