LTV A-7E Corsair VA-25 (Hasegawa #9770 )

Όταν απέκτησα το συγκεκριμένο κιτ, η πρώτη μου σκέψη ήταν να το κάνω ελληνικό με τη wrap around παραλλαγή. Απ' τη μία όμως το κόστος των ελληνικών σημάτων, απ' την άλλη τα φανταχτερά χρώματα της VA-25, η απόφαση ελήφθη με συνοπτικές διαδικασίες.
Το κιτ λοιπόν είναι αυτό  (και ελπίζω ο σύνδεσμος να μείνει ενεργός για αρκετό καιρό).
Η κατασκευή ξεκινάει (προφανώς) απ' το cockpit. Επειδή έχω την τύχη να είμαι και τσιγκούνης και κουλός αλλά και ανήσυχος, απέρριψα αμέσως την ιδέα του after market καθίσματος, όμως δεν μπορούσα να το αφήσω όπως το έδινε η εταιρία. Επιστρατεύτηκε λοιπόν ο milliput, αλουμινόφυλλο, αλουμινόχαρτο, συρματάκι, υπομονή και βέβαια... χιούμορ και κατάφερα να φτιάξω το κάθισμα όπως το βλέπετε παρακάτω:

Στη συνέχεια τύλιξα λεπτό χαλκόσυρμα γύρω από... λεπτό χαλκόσυρμα και έφτιαξα κάτι που θα προσομοίαζε τον σωλήνα παροχής αέρα/επικοινωνιών, ξεχνώντας βέβαια να βάλω και το καλώδιο των επικοινωνιών. Του έδωσα ένα σχήμα όπως-όπως, το έβαλα στην τρυπούλα που είχα ανοίξει ήδη για αυτό το σκοπό στο κάτω μέρος της δεξιάς κονσόλας, έβαψα και τις κονσόλες, τον πίνακα, βελτίωσα και λίγο (ο Αλλάχ να την κάνει βελτίωση) το σκιάδιο, έριξα και μερικές φθορές έτσι για το καλό (chipping με τη μέθοδο της λακ, wash με raw umber), κόλλησα και 2 RBF tags για να κρύψουν κατά το δυνατόν τα χάλια μου και έτοιμο το cockpit:

Το cockpit τοποθετείται πάνω στην εισαγωγή αέρα. Η οποία εισαγωγή αέρα είναι και ο λόγος για τον οποίο αντιπαθώ να φτιάχνω σύγχρονα μαχητικά... Δεν μπορώ να εξαφανίσω τις ενώσεις. Γι' αυτό δεν αφήνω τα αδιάκριτα μάτια να διεισδύουν. Με έναν αρκετά ευφάνταστο (όσο και αποτυχημένο εν τέλει) τρόπο, έφτιαξα ένα FOD cover τύπου τάπας αντί για του γνωστού μουσαμά.

Τελειώνοντας και με αυτό και θαυμάζοντας το δημιούργημά μου, έβαψα με zinc chromate της White Ensign τα τοιχώματα της ατράκτου στο πίσω μέρος, γύρω απ' το ακροφύσιο του κινητήρα και προχώρησα στο παρασύνθημα.
Αφού έκλεισαν λοιπόν τα δύο μισά της ατράκτου, επαναχάραξα (όσο άντεχα) τη γράμμωση που τη βρήκα πολύ ρηχή εξ αιτίας της πολυετούς χρήσης των καλουπιών της Hasegawa (παρόλα αυτά, το κιτ κοστίζει όσο ένα ημερομίσθιο σχεδόν - ας μην το έπαιρνες ρε φίλε, τι γκρινιάζεις; ), κόλλησα και τις πτέρυγες, στόκαρα, έτριψα (όχι τόσο γρήγορα όσο το γράφω, αλίμονο) και ετοιμάστηκα να περάσω στο πιο σημαντικό στάδιο της συγκεκριμένης κατασκευής, που θα την αναδείκνυε υποτίθεται, το βάψιμο.
Αρχικά βάφτηκε με clear green της Gunze εσωτερικά το μεσαίο τμήμα του αλεξινεμίου. Στη συνέχεια προφανώς έπεσε κάτω, το βρήκε η σκυλίτσα μου και του χάρισε 3 ραγίσματα, αφού το πρόλαβα και το πήρα κυριολεκτικά απ' του Χάρου τα δόντια, πριν γίνει τίποτα χειρότερο. Αυτές οι 3 γρατζουνιές είναι εκεί ακόμα και θα ακολουθούν το μοντελάκι για όλη του τη ζωή. Κολλήθηκαν εν πάση περιπτώσει όπως-όπως στο μοντέλο, ολόκληρο ασταρώθηκε με Mr BaseWhite ψεκασμένο με αερογράφο και προσπάθησα να κάνω λίγο preshading με γκρι στις κάτω επιφάνειες που θα ήταν άσπρες. Αποτυχία και εδώ, αλλά τέλος πάντων, έγινε.

Τα επόμενα βήματα ήταν βαρετά. Με gloss άσπρο της Gunze βάφτηκαν οι κάτω επιφάνειες και με Humbrol 129 οι πάνω. Για να βαφτεί το πράσινο και κυρίως στο σημείο πίσω από το cockpit, σκαναρίστηκε η χαλκομανία αφού σχεδιάστηκαν πάνω της 2 γραμμές συγκεκριμένου μήκους για να ελέγχω την παραμόρφωση κατά το σκανάρισμα, τυπώθηκαν σε απλό χαρτί οι χαλκομανίες με τη λωρίδα με τα αστέρια που βρίσκεται πίσω απ' την καλύπτρα και κόπηκε ταινία μασκαρίσματος ακολουθώντας το σχήμα αυτό. Το υπόλοιπο μοντέλο μασκαρίστηκε εύκολα για να ψεκαστεί το πράσινο και το zinc chromate στις θυρίδες των ηλεκτρονικών..

Το πράσινο αυτό λοιπόν αποτέλεσε θέμα συζήτησης και πεδίο αντιπαραθέσεων μεταξύ ενός φίλου και εμού. Προφανώς έτοιμο δεν υπήρχε. Ξεκίνησα λοιπόν από Hu 02 και με προσθήκη μαύρου gloss έφτασα σε ένα χρώμα που ικανοποιούσε το μάτι μου (όχι όμως και του φίλου). Το ψέκασα, στέγνωσε και αυτό, βάφτηκαν και οι θυρίδες των ηλεκτρονικών, όλο το μοντέλο περάστηκε με 2-3-4-5 (ούτε που θυμάμαι τελικά) πινελάτα χέρια Future, ευγενική χορηγία έτερου φίλου εξ Ιταλίας), περάστηκαν οι χαλκομανίες που με ικανοποίησαν ιδιαίτερα, παρόλο που ήταν αρκετά χοντρές. Έστρωσαν όμως σχεδόν τέλεια με τη βοήθεια του MrMarkSofter (πράσινο μπουκαλάκι) και σφραγίστηκαν με ένα ακόμα χέρι (ή και δύο και τρία) future.
Επειδή απ' την αρχή είχα αποφασίσει ότι το συγκεκριμένο μοντέλο δεν το ήθελα πολύ ταλαιπωρημένο, έκανα ένα ελαφρύ wash με πολύ αραιωμένο μαύρο λάδι ζωγραφικής και τίποτα περισσότερο. Σφράγισα τα πάντα με ένα ματ βερνίκι της Humbrol, που μου έδωσε και την τελική ματ επιφάνεια που ήθελα ενώ κατέβασε κατά μερικούς τόνους τη φωτεινότητα του πράσινου, προς τέρψη των οφθαλμών του πρώτου φίλου μου (και των δικών μου βεβαίως).
Λίγο πριν το τέλος λοιπόν, μένει να τοποθετηθούν μερικές ακόμα RBF tags, λίγο chipping εδώ κι εκεί, να βρω και το καπάκι της θυρίδας της σκάλας επιβίβασης που αγνοείται από το στάδιο της τοποθέτησης των χαλκομανιών και μετά και αυτό ήταν.

Ευχαριστώ για το χρόνο σας και ευχαριστώ επίσης που δεν έχετε πολλές απαιτήσεις απ' το συγκεκριμένο μοντέλο. Δεν διεκδικεί δάφνες, αλλά τουλάχιστον είναι ένα όμορφο και χρωματιστό στολίδι στο ράφι μου.
Όλες οι φωτογραφίες από την κατασκευή βρίσκονται εδώ!